از بنسای تا درخت اژدهای سکوترا

دکتر امیر بشکنی در این مقاله به ماهیت شاعرانه هنر بنسای پرداخته است. نویسنده با اشاره به تأثیرات مینیمالیستی این هنر، آن را نمادی از محدودسازی و کنترل می‌داند که با مفاهیمی مانند «بازگشت ریشه‌ها» و «رشد طبیعی» در تقابل قرار می‌گیرد. همچنین با بهره‌گیری از مفاهیم هایدگری نظیر «دازاین» و «جهان‌بودگی»، هنر بنسای را به‌عنوان نمود بیرونی تعامل انسان با جهان توصیف می‌کند. در مقابل، درخت اژدهای سکوترا با ظاهری طبیعی و خنثی، به‌عنوان نمادی از نوشتاری بی‌طرفانه و واقع‌گرایانه مورد توجه قرار گرفته است.